Als moeder ken je je kind als geen ander. Je voelt gewoon aan wanneer er iets niet klopt. Zelfs als je omgeving je geruststelt en zegt dat alles in orde is. Misschien heb je wel gemerkt dat je kind op bepaalde gebieden achterloopt of zich anders gedraagt dan leeftijdsgenootjes. Toch hoor je steeds weer van vrienden en familie: “Maak je geen zorgen, het komt vanzelf goed!” Maar wat doe je als dat knagende gevoel blijft? Moet je dan vertrouwen op je eigen instinct of luisteren naar de geruststellende woorden van je omgeving?

Het is een vraag waar veel ouders mee worstelen en waar ik zelf ook mee heb geworsteld. Want wat als mijn kind anders is, maar niemand ziet het behalve ik? Het kan je het gevoel geven dat je overbezorgd bent, of dat je misschien te veel van je kind verwacht. Maar nu ik wat langer in het systeem zit, kan ik je dit meegeven: jij kent je kind het beste en jouw zorgen mogen er zijn.

Je kent het wel, die verhalen over kinderen die later in hun ontwikkeling ineens een inhaalslag maken. Van die goedbedoelde verhalen met een bemoedigende boodschap. Onthoud dat mensen dit zeggen omdat ze je angst willen wegnemen en je willen geruststellen, en dat is lief. Maar dit soort verhalen kunnen behoorlijk verwarrend en frustrerend zijn, vooral als je zelf een kind hebt dat moeite heeft met bepaalde ontwikkelingstaken.

De woorden ‘het komt wel goed!’ kan ik overigens echt niet meer aanhoren. Ik heb een soort van allergie ontwikkeld voor die zin. Want het lijkt alsof deze woorden een gebrek aan begrip of diepgang tonen. Soms is het gewoon niet genoeg om te horen dat “het wel goed komt”. Soms heb je behoefte aan begrip of gewoon iemand die echt luistert.

Het is belangrijk om te erkennen dat hoewel elk kind zich op zijn eigen tempo ontwikkelt, sommige kinderen gewoon extra hulp nodig hebben om stappen te maken. En daar is helemaal niets mis mee.

Zo sprak de dochter van een vriendin van mij op driejarige leeftijd nog niet. Ze voelde dat er iets aan de hand was, maar haar omgeving suste haar zorgen weg: “Het komt wel goed.” Toch bleef haar gevoel knagen. Uiteindelijk besloot ze, tegen het advies van anderen in, haar dochter te laten testen. De uitslag bevestigde wat zij al vermoedde: haar dochter had een ontwikkelingsachterstand, iets wat door haar omgeving volledig over het hoofd was gezien. Maar daar begon de echte uitdaging pas. Mijn vriendin worstelde met de uitslag. Ze wilde geloven dat haar dochter vanzelf zou bijtrekken en negeerde de adviezen die ze kreeg na het onderzoek. Misschien uit hoop, misschien uit schaamte. Toen haar dochter op vierjarige leeftijd naar de basisschool zou gaan, werd ze helaas niet geaccepteerd vanwege haar achterstand. Wat volgde was een langdurig en moeilijk traject van nieuwe onderzoeken, het vinden van een geschikte school én heel lang wachten. Uiteindelijk kon haar dochter pas een jaar later naar een passende basisschool.

Dit verhaal laat zien hoe belangrijk het is om te vertrouwen op je intuïtie. Soms moet je als ouder vertrouwen op je instinct, zelfs als anderen je proberen te overtuigen van het tegendeel. Het negeren van signalen of het wegwuiven van je zorgen kan ervoor zorgen dat je kostbare tijd verliest waarin je kind de hulp had kunnen krijgen die het nodig heeft.

Schaam je niet en zet je ego opzij. Het erkennen van een probleem is geen falen, maar juist een daad van liefde en moed. Durf ervoor te vechten, ook als het voelt alsof je alleen staat. Dit gevecht is niet makkelijk; het is een vermoeiend traject, vol ups en downs. Geloof me. Soms gaat het in één keer goed, soms moet je water bij de wijn doen en soms voel je je volledig uitgeput na al die gesprekken waarin je je verhaal als een soort elevator pitch moet brengen om anderen te overtuigen van je standpunten. Je voelt de zwaarte van iedere blik, ieder oordeel, maar uiteindelijk doe je het voor je kind.

Als je het vermoeden hebt dat je kind zich anders ontwikkelt, onderneem dan actie. Praat met een specialist, laat je kind testen en zoek naar antwoorden. Het betekent niet dat je faalt als ouder. Integendeel! Het laat zien dat je bereid bent alles te doen om je kind het beste te geven. En als de uitslag is dat er niets aan de hand is, dan heb je in ieder geval zekerheid en kun je gerust ademhalen.

Het belangrijkste is dat je naar je kind kijkt en luistert, in plaats van alleen naar de geruststellingen van je omgeving. Jouw gevoel als moeder is een krachtige gids en als dat gevoel je vertelt dat er iets niet klopt, dan is het jouw recht en verantwoordelijkheid om dat serieus te nemen. Uiteindelijk gaat het om het geluk en welzijn van je kind en soms betekent dit dat je tegen de stroom in moet zwemmen.

Als moeders hebben we niet alleen onze intuïtie, maar ook elkaar. Het is daarom zo belangrijk dat wij elkaar steunen, elkaar tips geven en elkaar niet afvallen. Niemand begrijpt de strijd beter dan een moeder (en natuurlijk ook vaders!) die hetzelfde heeft doorgemaakt. Samen kunnen we de weg een beetje minder zwaar maken, want een moeder die voor haar kind vecht, verdient geen oordeel, maar steun.

Wil je in contact komen met andere moeders die begrijpen wat jij meemaakt? Zet je op de wachtlijst voor mijn community. 

Ik heb een stappenplan gemaakt waarin ik de eerste stappen voor je op een rij heb gezet. Dit plan helpt je om gestructureerd te beginnen met de zorg en ondersteuning voor je kind. Zo kun je stap voor stap werken aan het verkrijgen van de nodige hulp en voorzieningen. Download nu mijn stappenplan en ontdek wat jij vandaag al kunt doen om meer duidelijkheid te krijgen en stappen te zetten in de juiste richting!